W dniu 26 października 2017r. Sąd Najwyższy podjął bardzo korzystną uchwałę (sygn. akt III PZP 2/17) dla firm transportowych, w której stwierdził, że „ryczałt za nocleg w podróży służbowej kierowcy zatrudnionego w transporcie międzynarodowym może zostać określony w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę (art. 775 § 3 k.p.) poniżej 25% limitu, o którym mowa w § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.) oraz w § 16 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. poz. 167).”
Z zaprezentowanego poglądu wynika, że zakładowe przepisy prawa pracy (układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania ) lub postanowienia umowy o pracę, mogą w odniesieniu do kierowców kształtować wysokość ryczałtów noclegowych w sposób mniej korzystny, niż ten, który jest ustalony w przepisach wykonawczych do Kodeksu pracy.